Veel mensen proberen om symbolen - dit wil zeggen klanken, objecten, beelden of schrift - in kaart te brengen. Het is een manier om een vreemde wereld te definiëren. We denken dat we de waarheid te pakken hebben met deze symbolen en we beseffen niet hoe kwetsbaar we worden zonder deze begrippen. Zodra deze symbolen, de klank en fluister van jouw moeder tot de aanduiding van jouw huisdier, weggenomen word, zit je in een wereld waar je zo te zeggen een bestaan hebt zonder enige besef van jezelf, een ander of wat jouw polshorloge je probeert te vertellen.
Buiten dit symbool van spraak die je rustig maakt of laat schrikken, is er een andere waarheid in deze wereld die je als wezen hebt.
Deze waarheid is de tast en streling van handen.
Het is gewoon bot, spier en huid die gecoördineerde en versoepelde bewegingen maken met een doel voor ogen. Dit is een zeer klinische beschouwing van wat handen doen. Maar er is nog meer buiten deze gecoördineerde bewegingen die aangestuurd worden door een massa hersencellen die een bestaan hebben in jouw schedel.
We erven ons gevoelsleven van de tast en streling van anderen en iemand kan gelabeld worden als een kil of warm persoon ter verwijzing naar deze zintuiglijke prikkel.
Als ik wakker word 's ochtends, voel ik soms mijn deken alsof het iemand is die me aanraakt en bedekt. Het neemt dan even tijd om door te hebben dat het alleen een deken is.
Handen hebben niet alleen een wereld in onze geest gebracht van tast, en beelden hiervan gemaakt, het kan ook allerlei dingen maken. Het maakt kleine dingen die ons helpen zoals lepels om mee te roeren tot grote dingen zoals gebouwen waar mensen beslissen hoe geld gebruikt moeten worden die de wereld laat draaien.
Buiten de wereld voor ons te beschrijven en een uiting te geven tot onze initiatief is er ook een andere belangrijke functie.
Het is de 'functie' van je hele wezen. Het is dus dit, de handen van jouw moeder die je streelde als baby die je nog kunt onthouden als je deken op je ligt terwijl je slaapt en een kleine vergissing maakt.
Het is een klap in jouw gezicht toen iemand boos werd op jou.
Het is de uiting van je geest als je met pen op papier dicht.
Het is een symbool op TV als je een vuist maakt in rebellie tegen een regering en hierover word veel gepraat en gedaan.
Het paait, streelt en komt in opstand. Het geeft en het neemt.
Dit zijn handen en het hoort aan mij, niet aan jou. Het heeft zijn eigen taal en manier om dingen te doen.
Dit zijn mijn handen en wat ik ermee doet hoort aan mij!
Einde
© 2020 Michael J Secreve - All Rights Reserved
Dank je.
BeantwoordenVerwijderenTe veel mensen leven in een wereld die vooral uit woorden en lege concepten bestaat.
Maar met je handen kun je beginnen de echte wereld weer eens aan te voelen.