Ik sprong in onze zwembad in Zuid Afrika, ik zwom als een vis!
Ik kon de Acacia boom klimmen in onze tuin.
Ik zag Lindhaven van daarboven, de gouden velden van lange gras.
Ik heb mijn vaders telescoop gericht naar de zon, de ster nam gestalte op een wit papier.
Ik zag vlekken op de zon! Kennelijk vinden satellieten die niets anders te doen hebben dit storend. Dan praten ze niet meer.
Deze verschijnsel veroorzaakt zo veel problemen, dan verliezen de markten geld omdat computers niet meer met elkaar kunnen praten. De wereld moet dan snakken naar adem tot de magnetische storing voorbij is.
Maar dit wist ik toen niet.
Ik kon de Acacia klimmen, ik kon zwemmen als een vis, ik zag vlekken op de zon.
De idylle stopte sedert mijn 17de toen ik gebukt ging onder te veel druk op school, de vlekken op de zon waren niet meer bestemt voor mij.
Ik kon niet meer zwemmen als een vis. Ik kon niet meer de Acacia beklimmen, ik zag niet meer de blauw van de hemel door de takken en bladeren.
Ik werd belemmerd door de verkeerde dosering van een pil voor 20 jaar lang.
Wolken trokken over de zon, de satellieten konden weer praten, maar niet meer met mij.
Ik ben nu 47, Nederland, een plek met mensen die te snel lopen, ze praten ook te snel.
Maar ik studeer nu Nederlands, mijn stem komt terug, ik kan weer zwemmen!
Ik ben op gerezen door de mist van dingen die we moeten achterlaten, ik ben voltrokken voor dingen die begonnen toen ik geboren was.
Ik ben op zoek naar een boom, een Acacia boom in Nederland!
© 2020 Michael J Secreve - All Rights Reserved
Reacties
Een reactie posten