Mijn pen van idees.

1988 – Ik kreeg een pen.
Het schreef met blauw inkt die in een verhaal vloeiden.
Ik onthoud nog dat de pen warm werd van mijn fingers, ik droomde weg in mijn verhaal net zoals de blauw inkt wegdroomde op de papier met lijn – figuur van mijn denken – die snakte om iets te zeggen.
De kronkels van blauw vertelde zijn verhaal, een redding van een eenzame jonge die geen andere manier had iets te vertellen.
Het was te gek!
Een waanzin van idees, gestaltes van doorlopende idees, concepten die probeerde om een plek te vinden in mijn schrift voor mijn Engelse leraar.
Ik schreef over liefde voor relativiteit, de idee dat men tijd niet normaalweg kunnen begrijpen. Het vloeide net als de blauw.
Een fascinatie in mijn dartelende ogen, wijd open, nieuwsgierig en zoekend om de wereld te begrijpen en uit te leggen.
Geweldig was het dat kronkels op papier zorgde dat ik kon wegdromen en de hele klas, kon meevoeren in korte verhalen van zo 500 woorden die ik schreef met een warm pen.
“Niet schromen, Michael, je hebt de vermogen om mensen dingen - niet gewoon te laten lezen - maar te laten ervaren met je verhalen. Beloof me een ding, je moet nooit stoppen met schrijven. Ik wens je veel geluk met je laatste schooljaar!” Zei mijn Engelse onderwijzer.

Het is nu 32 jaar later, lijn op papier kan weer vloeien.
Ik word weer waanzinnig gek met een pen die warm word van mijn fingers, ik schrijf zo snel dat de inkt niet meer kan vloeien, ik heb mijn pen droog geschreven!
Ze zeggen als de duivel achter je aan komt, dan moet je hardlopen.
Voor een tijd dacht ik dat ik niet gewoon rende, maar dat ik kon vliegen…

© 2020 Michael J Secreve  -  All Rights Reserved