De hele planeet zou naar hem luisteren!
Hij keek naar de maanzand. Een blauwe bol was boven hem. Ieder snak naar adem, ieder
hartslag werd geregistreerd op monitoren op deze planeet.
hartslag werd geregistreerd op monitoren op deze planeet.
Hij moest plassen, dit was al de afgelopen uur al zo… nou ja, niemand zal ooit weten dat de
werelds eerste man op de maan in zijn miljoen dollar ruimtepak, als waren, in zijn broek zou
plassen. Althans, niemand, buiten een paar artsen, zijn collega's en nog een paar NASA
whitecoats.
werelds eerste man op de maan in zijn miljoen dollar ruimtepak, als waren, in zijn broek zou
plassen. Althans, niemand, buiten een paar artsen, zijn collega's en nog een paar NASA
whitecoats.
“Ben je erbij, Neil?” Kraakte een stem in zijn helm.
“Ja,” zei Neil, hij schrok even. Hij voelde een beetje duizelig. Hij was ook maar blij dat hij een
reep chocolade in de maanlander gegeten had. Het zou wel een heel raar gezicht geweest
zijn als zijn bloedsuiker een idioot van hem zou maken, de wereldberoemde Neil Armstrong
die met zijn gezicht op de maan viel.
reep chocolade in de maanlander gegeten had. Het zou wel een heel raar gezicht geweest
zijn als zijn bloedsuiker een idioot van hem zou maken, de wereldberoemde Neil Armstrong
die met zijn gezicht op de maan viel.
“Wie kan me horen?” Vroeg Neil.
“Net jij en ik, Neil,”
“Zeker weten?” Vroeg Neil.
“Ja…” Kraakte de stem in zijn oor. Ze moeten wel iets doen aan toekomstige koptelefonen.
“Ik moet… ben je zeker dat de hele planeet dit niet zal horen?”
“Wat is er, Neil? Net ik en jij, vriend…”
Ja, als dit niet zo is dan wordt hij niet de werelds held, maar wel de eerste man in
geschiedenis die in zijn broek plaste toen hij de werelds eerste held werd.
geschiedenis die in zijn broek plaste toen hij de werelds eerste held werd.
“Ik weet niet of de catch pocket goed zit om urine op te nemen. Zal dit een probleem zijn?”
“Ga je gang, de gelatine droogt het wel op geloof ik, al dan niet ga je stinken…”
Een paar minuten ging voorbij, beetje duizelig. Huiverig keek hij naar de zand op de maan.
De werelds held met een nat broek.
De werelds held met een nat broek.
De maanzand werd wit… condensaat op zijn vizier. Hij voelde paniek op wellen.
De condensaat ging weg. De vizier begon een beetje af te koelen, niet zo best. Nog één
graad minder en hij zou niets meer zien.
graad minder en hij zou niets meer zien.
“Beetje spannend hier, NASA…” Zei Neil.
“Kalm aan, niet nadenken, gewoon je voet op de maan zetten. Je bent zo “live”. The world's
your oyster, Neil…” kraakte de stem.
your oyster, Neil…” kraakte de stem.
Wat als de condensaat… gaat niet gebeuren… gaat niet gebeuren.
Hij keek naar de maanzand. Euforie.
“Vijf seconden, Niel… vier… drie… twee…”
“A small step for me, a giant leap for mankind…”
EINDE
Reacties
Een reactie posten